Chwalić czy nie chwalić? A co jeśli wyrośnie na „narcyza”? Zastanawia się nad tym wielu rodziców. 

-> Odpowiedź brzmi: TAK! Chwalić i to dużo. 

       Czy można uzależnić dziecko od opinii innych osób? Tak, można i to już nie będzie dobre. Jak zatem chwalić, by wzmocnić samoocenę dziecka a przy tym nie uzależnić go od aprobaty innych. 

Przykładowa sytuacja: Dziecko przybiega z namalowanym obrazkiem i pyta rodziców o zdanie. Usłyszy „ładnie, pięknie” – i lepsza taka reakcja niż jej brak, ale są to słowa typowo oceniające. Tylko takie reakcje nie zagwarantują, że dziecko uwierzy w swoje możliwości. Jak podejść do tego inaczej?

        Prosta, codzienna sytuacja może być okazją do podnoszenia samooceny dziecka. To bardzo łatwe! Od początku. 

Dziecko przybiega z namalowanym obrazkiem i pyta rodziców o zdanie. Co rodzic może zrobić? Oto kilka pomysłów. 

1. Opowiedz mi o tym co narysowałeś? Jak wpadłeś na taki pomysł? – Dziecko czuje, że zaciekawiło rodzica, ma okazję samo opowiedzieć o swoimi obrazku, nauczyć się wyrażać swoje zdanie i być z siebie zadowolonym.

2. Ty opisz, co widzisz. – „Widzę duży dom z oknami i czerwonym dachem, dookoła rosną zielone drzewa- ale połączenie kolorów!”- to podniesie samoocenę, poczuje ono że rodzic powiedział szczerze, a przecież nie ma tam żadnego oceniającego słowa. 

3. Doceń wysiłek, postępy. „Musiałeś włożyć dużo pracy, aby narysować taki obrazek.”, „Namalowanie tego rysunku musiało zająć Ci dużo czasu”. To też zadziała budująco – a nie ma w tym oceny 🙂

Podsumowując: tak chwalić, ale nie tylko poprzez ocenienie. Zamiast słów „ładnie, pięknie” warto sięgnąć również po inne rozwiązania opisane wyżej 🙂

* Bardzo ważne aby przy chwaleniu nie zacząć porównywać – ” Musiałaś włożyć wiele pracy, żeby dostać czwórkę ze sprawdzianu – Kasia jednak dostała piątkę/trójkę/szóstkę (nie ważne jaką ocenę lepszą czy gorszą – ważne żeby nie porównywać chwaląc. )”